Eva Verhoeven (1966) werd geboren in Scheveningen, vlak bij zee. Toen ze acht was, kreeg ze van haar vader een Agfa-box en werd de oude pop van haar moeder haar eerste model. Haar liefde voor het creëren en vastleggen van beeld was geboren.
Toch koos ze na de middelbare school in eerste instantie voor een studie psychologie in Amsterdam. Na haar studie werkte ze enige jaren voor maandblad MUG als journalist. Hier kwam ze weer in aanraking met beeld en fotografie. Een opleiding aan de fotovakschool in Apeldoorn volgde.
Zodra ze begon te experimenteren met Photoshop viel voor haar alles op zijn plaats. Het werken met Photoshop biedt haar de vrijheid om een eigen werkelijkheid te creëren, met als basis fotografie, om dat wat binnenin zit naar buiten te brengen, laag voor laag. Ze volgde een jaar privélessen bij Paul Struijk van Imagelab in Amsterdam en ontwikkelde zich daarna zelf verder.
Van 2007 tot 2016 woonde ze in de Achterhoek in Winterswijk. Daar ontstond verstilling in haar werk, het kreeg wortels en werd meer geaard. Ze maakte deel uit van het OFC (Oostgelders fotografen collectief), waar ze regelmatig mee exposeerde.
In 2016 verhuisde ze terug naar haar geboorteplaats Den Haag en was de cirkel rond. Er kwam meer lucht, licht en vrijheid in haar werk. De laatste tijd onderzoekt ze de relatie tussen het meisje dat ze was en de vrouw die ze is geworden.
Haar werk bestaat uit eigen foto’s, digitaal gecombineerd en verwerkt tot schilderachtige composities. De kleuren zijn rijk, aards en natuurlijk. Thema’s zijn vrijheid, het verlangen op te gaan in een groter geheel, mystiek, de buitenstaander, en de vele personages die we als mens kunnen hebben. Als model gebruikt ze veelal zichzelf, wat haar werk persoonlijk en kwetsbaar maakt.
Het hoofdthema in Eva’s werk is de houding van het individu ten opzichte van de wereld en het lot. Er is openheid voor het nieuwe en acceptatie van het lot. Dit is een kwetsbare positie, zonder veel controle, maar in deze kwetsbaarheid ligt ook kracht. Daarnaast, en ogenschijnlijk in tegenspraak hiermee, is er een gevoel van verlangen en melancholie, een gevoel dat de Portugezen ‘saudade’ noemen. Een verlangen naar andere plaatsen, een andere tijd en misschien naar andere delen van haarzelf.
Kenmerkend voor haar werk is gelaagdheid. Letterlijk, door de techniek, omdat haar werk bestaat uit vele lagen van foto’s en soms schilderwerk, digitaal gecombineerd. Naast het onderwerp van een beeld, veelal een model, bestaan de beelden uit lagen textuur en kleur. Dit kunnen foto’s zijn, variërend van een muur met gescheurd behang tot oude stenen, wolkenluchten of delen van eigen schilderwerk, dat ze scant en importeert in Photoshop. Deze schilderingen maakt ze op doek of papier met acrylverf en soms met structuurpasta.
Delen van onderliggende lagen van de composities zijn te zien door de bovenste lagen heen en tijdens het ontstaan van een werk beweegt ze voortdurend heen en weer tussen lagen, delen verbergend en weer uitgravend.
Ook figuurlijk heeft haar werk betrekking op lagen, waar het gaat over de verschillende lagen van de psyche en de ziel, of het kind dat zich onder de huid van de volwassene bevindt.
De kleuren zijn natuurlijk en aards.
Alle gebruikte foto’s en schilderingen zijn haar eigen creaties.
Schrijver Jan van Kessel over Verhoeven’s werk:
‘Het digital artwork van Eva Verhoeven is een oefening in de vrije val. De vrije val: het moment waarop er geen vaste grond onder je voeten is. Het is moeilijk onder woorden te brengen wat het is dat er voor zorgt dat Eva’s werk zo tot de verbeelding spreekt.
Het werk heeft een sterke mystieke lading. Het is krachtig en kwetsbaar, helder en ondoorgrondelijk. Alles lijkt nog in zijn oorspronkelijke, authentieke en onschuldige staat te mogen bestaan.
Haar beelden spreken vanuit een eenheid die niet te delen is. Kracht en kwetsbaarheid bijvoorbeeld zijn in haar kunst geen tegenpolen, het zijn twee elkaar aanvullende krachten die tesamen een geheel vormen.
Ze weet ook te bereiken dat naakt een functie heeft. Het – in dit geval – vrouwelijk naakt is er niet zozeer als verleidelijk vrouwenlichaam verbeeld, maar als oerkracht, als mythisch wezen waaruit alle leven voortkomt. Het naakt – ook weer als oorspronkelijk beeld – dichtbij de bron.’
Exposities
2007- Amsterdam, Loom, groepsexpositie
2008- Enschede, Artez, groepsexpositie
2009, 2010, 2011, 2012- Bredevoort, Bernardustuin, groepsexposities met OFC
2010- Amsterdam, Stormgalerie, groepsexpositie
2011- Losser, oude steenfabriek, groepsexpositie ’Droomreis’
2011- Rotterdam, Galerie Oostvogel, soloexpositie
2012- Winterswijk, Tricot, groepsexpositie ‘Winterswijkers…uit de kunst’
2012- Varsselder, galerie Goij, groepsexpositie
2013- Winterswijk, Jacobskerk, soloexpositie
2015- Elburg, galerie kasteel Zwaluwenburg, groepsexpositie
2016- Winterswijk, galerie Hans Hendriks, soloexpositie
2017- Den Haag, Paard, New Wave City
2018- Den Haag, Maldoror galerie, duo expositie
Publicatie: kinderboek ‘Sara’, 2015, illustraties en tekst.
Meer informatie: info@esparu-ART.com